بسم الله الرحمن الرحیم

... 

گفت : روز خودتو با چی شروع می کنی ؟  

گفتم : منظورتون چیه ؟  

گفت : مگه با خدا آغاز نمی کنی ؟  

گفتم : آها ... میگم بسم الله الرحمن الرحیم . 

گفت : معنی شو میدونی ؟ 

گفتم : آره ، معلومه که میدونم ، مگه میشه کسی ندونه ؟!!! 

گفت : خوب بگو یعنی چی ؟!!!!  

گفتم : به نام خداوند بخشنده ی مهربان  .

گفت : خوبه ، حالا میدونی در روز چند بار این جمله رو میگی ؟ 

گفتم : خیلی ، نمی دونم دقیقا . 

گفت : از این به بعد طوری بگو که همزمان معنی شو درک کنی . بعد می فهمی این جمله ی به ظاهر ساده چه تاثیری در زندگی شخصیت داره . 

میگفت : من و تو و هزاران آدم دیگه در طول روز  بارها این جمله رو به کار می بریم غافل از اینکه به عمق یکی از هزاران معنی این جمله پی ببریم .  

میگفت : دل ما رو میشکنند ، دروغ میگن ، تهمت می زنن ، باهامون بد میکنن ، تنهامون می زارن ، با آبرومون بازی میشه و ... 

ما هم از دست  آدما  ناراحت میشیم ، میشکنیم ، کینه میگیریم ، دلگیر میشیم و با خودمون درگیر میشیم . 

آره ، بسم الله الرحمن الرحیم  میشه به نام خداوندی که بخشنده و مهربانه .  

اون خدایی که من و تو رو خلق کرده و بارها و بارها از ما خطا میبینه ، دلشو میشکنیم ، باهاش قهر میکنیم ، اذیتش می کنیم و خیلی کارها که فقط خود خودمون میدونیم ، با تمام گناهامون ما رو می بخشه .  

ما بنده ی اون خدای بزرگ هستیم . پس در مقابل اون والا کی باشیم که نبخشیم و کینه به دل بگیریم و دلمون رو سیاه کنیم ؟!! 

پس یه بسم الله الرحمن الرحیم بلند بگو و معنی شو برای خودت مرور کن . 

اونوقت میبینی چقدر سبک و رها هستی ... 

( گپ خودمانی من و ناصریا  )

---

** از این به بعد بخشی از مطالبم را به خاطرات با ناصریا می پردازم  

استفاده از این پست ها در وبلاگ های دیگر اکیدا ممنوع **